Τ. Ο. ΘΗΒΑΣ – ΟΙΝΟΦΥΤΩΝ
Για το επικείμενο κλείσιμο της παραγωγικής δραστηριότητας
της TUPPERWARE στη Θήβα
H απόφαση της αμερικάνικης πολυεθνικής της TUPPERWARE να σταματήσει την παραγωγική της δραστηριότητά στη μονάδα της Θήβας αποτελεί μεγάλο πλήγμα, καταρχήν για τους εργαζόμενους σε αυτή και τις οικογένειές τους, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή.
Όσο κι αν η εταιρεία προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι με σχετικά μεγαλύτερες αποζημιώσεις, αυτές δεν μπορούν να καλύψουν τη μόνιμη απώλεια των θέσεων εργασίας.
Από μια πρώτη άποψη, η απόφαση μιας «υγιούς» πολυεθνικής εταιρείας με παρουσία σε δεκάδες χώρες να κλείσει μία μονάδα που εμφανίζει κέρδη (τουλάχιστον μέχρι και το 2021) φαίνεται παράδοξη.
Ακόμη περισσότερο, το εργασιακό καθεστώς ήταν επί δεκαετίες ακριβώς όπως το θέλουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι: απουσία συνδικαλιστικής δράσης και συλλογικών διεκδικήσεων, γενικευμένη απασχόληση μέσω εργολάβων, συνεχής ένταση του ρυθμού εργασίας σε βάρος ακόμη και της υγείας του προσωπικού.
Το «αφήγημα» λοιπόν των οπαδών της «ελεύθερης αγοράς», ότι τα εργοστάσια κλείνουν είτε λόγω των διεκδικήσεων των εργαζομένων, είτε λόγω ορισμένων εργοδοτών που είναι «λαμόγια» καταρρίπτεται πανηγυρικά. Για την ακρίβεια, στην περιοχή μας καταρρίπτεται για τρίτη φορά σε τρία χρόνια, μετά τα λουκέτα που προηγήθηκαν στην PIPELIFE και τη SCHNEIDER ELECTRIC.
Πίσω από τα λουκέτα βρίσκεται η ανάπτυξη της οικονομίας με κριτήριο το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους. Αυτή η «ανάπτυξη» λογίζει τις θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα ως κόστος που πρέπει μόνιμα να συμπιέζεται. Ενώ αδιαφορεί ακόμη και για τις παραγωγικές δυνατότητες αν αυτές δε συμβαδίζουν με το αυγάτεμα των κερδών, που συχνά υπολογίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι ίδιοι κανόνες βρίσκονται πίσω και από την τραγωδία στα Τέμπη, όπου η ασφάλεια των σιδηροδρόμων είχε υποταχθεί στην «απελευθέρωση» της αγοράς, δηλαδή τη λειτουργία της με κριτήριο το κέρδος.
Αυτή την ανάπτυξη ευαγγελίζονται και υλοποιούν τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και οι προηγούμενες.
Το επιχείρημά των βιομηχάνων και των τοπικών παραγόντων της ΝΔ, ότι οι απολυμένοι θα απορροφηθούν σε άλλα εργοστάσια που ψάχνουν για προσωπικό ξεχνάει ότι η πλειοψηφία τους είναι σε μεγάλη ηλικία, επομένως δύσκολα θα μπορέσουν να προσληφθούν. Ξεχνάει επίσης ότι ακόμη και όσοι βρουν δουλειά, αυτή θα είναι μάλλον με μικρότερες απολαβές.
Κυρίως όμως το επιχείρημα αυτό αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως «εξαρτήματα», λες και μοιάζουν με το νερό της βρύσης: όταν θέλουν οι εργοδότες την ανοίγουν, όταν θέλουν την κλείνουν. Κουβέντα δε λένε όλοι αυτοί για τον οικογενειακό προγραμματισμό του κάθε εργαζόμενου, τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, την επιβαρυμένη υγεία πολλών από αυτούς.
Για αυτή τη στυγνή στάση των βιομηχάνων, οι παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ δε λένε κουβέντα. Για αυτούς υπάρχει και φταίει μόνο η (τρέχουσα) κυβέρνηση, που «αδιαφορεί» δήθεν για την απόφαση της πολυεθνικής. Κι όμως όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έκαναν ότι περνάει από το χέρι τους για να γίνει η χώρα και η αγορά εργασίας όσο πιο «ελκυστική» γίνεται για τους επενδυτές. Πού αποσκοπούσαν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι και οι αλλεπάλληλες φοροελαφρύνσεις των τελευταίων δεκαετιών, αν όχι στην προσέλκυση των επενδυτών;
Όπως και στην υπόθεση των σιδηροδρόμων, έτσι και στα εργασιακά γενικά, οι διαφορές μεταξύ της ΝΔ από τη μία και των ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ από την άλλη είναι ελάχιστες και δεν αφορούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τον ίδιο δρόμο ανάπτυξης υπηρέτησαν και υπηρετούν, απλώς διαγκωνίζονται για τη θέση του μηχανοδηγού. Ένα δρόμο που επιφυλάσσει για τους εργαζόμενους συνεχή ένταση της εκμετάλλευσης και μόνιμη περιπλάνηση από τη μία δουλειά στην άλλη.
Το ΚΚΕ βρέθηκε και βρίσκεται με όλες του τις δυνάμεις απέναντι σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης. Ο παραλογισμός που ζούμε στον καπιταλισμό, να χάνονται θέσεις εργασίας και να κλείνουν παραγωγικές και χρήσιμες μονάδες, δε μπορεί και δεν είναι μονόδρομος.
Εάν οι μέτοχοι νοιάζονται για τα κέρδη, οι εργαζόμενοι της κάθε χώρας νοιάζονται για την παραγωγή προϊόντων που καλύπτουν και ικανοποιούν συγκεκριμένες, ζωτικής φύσης, ανάγκες, που πάνε τη ζωή όλων μας πιο μπροστά. Προϊόντα που παράγουν καθημερινά οι εργάτες των εργοστασίων και όχι οι κηφήνες μέτοχοι των ομίλων.
Απέναντι στο σύγχρονο αδιέξοδο, το ΚΚΕ προτείνει και παλεύει για μία διαφορετική οργάνωση της οικονομίας, με την εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης. Η εργατική εξουσία, οι ίδιοι οι εργάτες θα έχουν τον έλεγχο της οικονομίας, αποφασίζοντας για την κατεύθυνση της ανάπτυξης της με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Πρώτα και κύρια, το δικαίωμα όλων στη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα θα είναι αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση της εργατικής εξουσίας. Οι ανταγωνισμοί μεταξύ ομίλων, το κυνήγι του κέρδους θα φύγουν από τη μέση. Κάθε τομέας παραγωγής που είναι απαραίτητος για την κάλυψη αναγκών σε υποδομές κατοικίας, βιομηχανικής, αγροτικής ή άλλης παραγωγής θα βρίσκεται σε πρώτη προτεραιότητα. Οι εργάτες δε θα είναι εξαρτήματα στα χέρια των μετόχων αλλά οι πρωταγωνιστές της παραγωγής. Θα αξιοποιούν την πείρα τους, την τεχνολογική ανάπτυξη, για να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων σε όφελος των ίδιων και της κοινωνίας. Για την ποιοτική και ποσοστική βελτίωση της παραγωγής, για τη μείωση του χρόνου εργασίας. Σε αυτή την προοπτική, το εργοστάσιο της TUPPERWARE όχι μόνο δε θα έκλεινε αλλά θα χρησιμοποιούνταν στο έπακρο οι δυνατότητές του.
Στην πάλη για αυτό το στόχο καλούμε κάθε εργάτη και εργάτρια σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ. Μέσα στον καθημερινό αγώνα για το μεροκάματο και τα δικαιώματά μας, μέσα σε κάθε πολιτική μάχη, να ενισχυθεί η δύναμη που παλεύει ενάντια στη ρίζα του κάθε προβλήματος.
Ακόμη και στις σημερινές συνθήκες, εκεί όπου οι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν και αγωνίστηκαν συλλογικά, διεκδικώντας τις θέσεις εργασίας, όπως στη ΛΑΡΚΟ, ή τα εργασιακά τους δικαιώματα, όπως στην E–FOOD και την COSCO, έβαλαν φρένο στις αντεργατικές επιδιώξεις και απέσπασαν κατακτήσεις. Η γενίκευση αυτών των παραδειγμάτων αποτελεί τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο.
Για αυτούς τους λόγους, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ στις επικείμενες εκλογές είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να γείρει την πλάστιγγα προς όφελος όλων των εργαζομένων και του λαού.
